Bu olağanüstü kara delik, “Einstein halkası” olarak bilinen ve güçlü kütle çekim etkisiyle ışığı bükerek büyüten bir tür kütleçekimsel mercek sayesinde tespit edildi. Işık, ön plandaki çok büyük bir cisim — örneğin bir galaksi kümesi veya kara delik — tarafından bükülerek arkasındaki uzak cisimlerin görüntüsünü büyütüyor. İşte bu optik illüzyon sayesinde bilim insanları kara deliği gözlemleyebildi.
Keşfin detayları, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society adlı dergide yayımlandı. Ancak araştırmacılar bu ölçümlerin her zaman net olmadığını, çünkü kara deliklerin doğrudan görülemediğini ve sadece çevresindeki radyasyon ya da nesneler üzerindeki etkileriyle analiz edilebildiğini belirtiyor.
Harvard-Smithsonian Astrofizik Merkezi’nden Thomas Connor, keşfedilen bu kara deliğin “en büyük olmasa da, şimdiye kadar görülenler arasında en büyüklerden biri” olduğunu söyledi. 2019’da yapılan başka bir çalışmada, TON 618 adlı kara deliğin 40 milyar Güneş kütlesine sahip olduğu tahmin edilmişti.
Ancak büyüklükten öte, asıl önemli olan bu kadar dev kara deliklerin evrenin henüz genç sayılabilecek bir döneminde nasıl bu kadar hızlı büyümüş olduğunun hâlâ net olarak açıklanamıyor oluşu. Bu ölçekte bir kara deliğin oluşumu, hem teorik hem hesaplama açısından hâlâ büyük bir bilinmez.
Bazı araştırmacılar, galaksilerin ve kara deliklerin ilk dönemlerinde beklenenden çok daha hızlı büyüdüğünü, çevrelerindeki tüm maddeyi hızla tüketip ardından milyarlarca yıl boyunca sessiz kaldıklarını düşünüyor. Ancak bu teori bile evrendeki büyümenin sınırlarını zorlayan bir hipotez.
Bu son keşfin yapılması ise büyük ölçüde şansa bağlıydı. Connor, “Bu tür devasa sistemleri görmek için uygun merceklenme etkisi her zaman oluşmuyor” diyerek, görünmeyen ama var olan başka dev kara deliklerin de olabileceğine dikkat çekiyor.
